Dertig jaar Doctor Dreams, veel meer dan alleen glimlachen. “We betreden de kinderafdelingen en de harten van kinderen op onze tenen”

Stichting Theodora , die zich inzet voor de emotionele gezondheid van kinderen en adolescenten die zijn opgenomen op zeer complexe kinderafdelingen, viert haar 30-jarig jubileum. Tegenwoordig is het bedrijf aanwezig in 44 kinderafdelingen in 10 Italiaanse steden met 31 Dream Doctors en bezorgt het jaarlijks meer dan 35.000 kinderen een glimlach. Elke week brengen de Dream Doctors, professionele kunstenaars die door de Stichting zijn ingehuurd en speciaal zijn opgeleid, unieke en unieke momenten van ontmoeting naar de ziekenhuiskamers. Zo krijgen de kleine patiëntjes momenten van spelen, luisteren en ontsnappen. De Dream Doctors richten zich op het ‘gezonde deel’ van kinderen en helpen hen om zich rustiger en sterker te voelen tijdens hun ziekenhuisverblijf. Zo ondersteunen ze de artsen en verpleegkundigen die betrokken zijn bij de zorg voor het ‘zieke deel’. Zo helpen ze angst te verminderen en de kwaliteit van leven van de kleine patiëntjes te verbeteren. Ze zorgen niet alleen voor afleiding, maar bouwen ook een vertrouwensband op met kinderen en gezinnen. Ze dienen als referentiepunt tijdens behandelingen en ziekenhuisopnames. De stichting is actief in 7 landen (Zwitserland, Engeland en Spanje, Wit-Rusland, Turkije en Hongkong) en is in Italië actief in de ziekenhuizen van Milaan, Turijn, Genua, Bologna, Rome, Napels, Monza, Pavia, La Spezia en Padua.

----

Operatiekamer in het Giannina Gaslini-ziekenhuis in Genua. Een zittende man van in de veertig. Naast haar zit een meisje van vijf of zes jaar oud dat een knuffelmuis vasthoudt. Er is ook een vrouwelijke dokter bij, gekleed in een geborduurde jas. De deur van de operatiekamer gaat open en een in het groen geklede arts komt binnen: "Ah, meneer Orazio, een oude bekende van ons! Wat hebben we deze keer gedaan?" Het kleine meisje staat op, pakt de muis vast en laat haar staart zien: "Hij heeft een beetje een teer staartje, zoals alle muizen. Weet je! Maar deze keer heeft hij ook een beetje buikpijn. Net als ik."

De dokter observeert het kleine meisje en de muis heel aandachtig: "Laten we eens kijken wat we kunnen doen, hier zijn we gespecialiseerd in kleine meisjes en kleine muizen." Ze draaien zich beiden om naar de operatiekamer. Het kleine meisje houdt de muis nog steeds in haar handen. Ze lopen samen weg, de deur staat op het punt achter hen dicht te vallen, maar het kleine meisje vergeet het niet: "Dag papa, dag dokter Peppa! Tot straks." Eindelijk krijgt papa tranen in zijn ogen. Hij glimlacht als hij naar Peppa kijkt. Ze lachen allebei, ze raken elkaar nauwelijks aan. "We zien elkaar later".

Orazio Pistacchio is de marionet van dokter Peppa. Het is een grote witte muis waar hij zijn hand in steekt als een marionet. Orazio beweegt zich over de bedden en de jonge patiënten. Hij spreekt vrijwel nooit, omdat muizen dat ook bijna nooit doen, maar hij kan wel direct contact maken met mensen van alle leeftijden. Orazio en ik werken samen, hij blijft in mijn jaszak en komt tevoorschijn als de situatie moeilijk wordt. Ons werk is niet alleen om mensen aan het lachen te maken. We vertellen geen moppen, we hebben geen rode neuzen of hoge schoenen. We gaan kamers binnen en, wanneer we kunnen, de harten van mensen. Op onze tenen. Zieke mensen willen niet altijd tijd doorbrengen met vreemden. Maar zelfs het kleinste excuus kan genoeg zijn om naar ons toe te komen. Ik herinner me een keer dat de situatie zo ernstig was dat alleen artsen de kamer binnen mochten. In dat geval was het een zeepbel die ons binnenliet. Een zeepbel die achter de deur werd geblazen, fungeerde als een inbreker. Ik speelde met het kind en daarna met de oma. Voordat we weggingen, omhelsden we elkaar. Later zagen we elkaar weer.

Brandy is de luiaard van dokter Bonsai : "De jonge Brandy wordt niet zo geboren, je ziet hem langzaam omdat hij gek wordt van de anesthesie." “Houdt hij van cognac?” Ik vraag. Absoluut! Het is verboden in het ziekenhuis! Soms drinkt hij een scheutje sherry, maar alleen 's avonds. Samen met dokter Peppa verzorgen we de chirurgische begeleiding. We verwelkomen ouders en kinderen en begeleiden hen van hun kamer tot ze in slaap vallen. Als ze wakker worden, begroeten we hen samen met hun ouders. Ze kunnen zich erg alleen voelen. Soms is een blik al genoeg.

Gedurende de ochtend zongen Dr. Peppa en Dr. Bonsai samen met hun huisdieren, bliezen ze zeepbellen, werden ze verliefd op een deurpost, speelden en luisterden ze, struikelden ze meerdere keren, praatten ze zelfs over hun vriendjes met een tiener en namen ze selfies met een grootvader. De volgende kamer is van Philip. Philip is een heel actief kind en springt vaak door de hele afdeling. EN Zeer extravert en een goede vriend van Orazio: hij nodigt hem altijd uit om samen spinazie te eten. De dokters kletsen wat op de gang en openen glimlachend de deur van hun kamer. Filippo ligt op bed, aangesloten op een machine. Zijn moeder zit naast hem. De dokters komen binnen. Ze zitten naast hun moeder en omhelzen elkaar.

Dank u wel, dokters, want toen ik ook moest huilen, zaten jullie naast mij. En jij omhelsde mij.